ارزیابی کیفی و کمی سفره‌های آب زیرزمینی با به‌کارگیری روش WQI و آزمون من-کندال (مطالعۀ موردی: دشت سرخون-استان هرمزگان)

نبود دسترسی پایدار به منابع آبی، منازعات اجتماعی و اختلالات اقتصادی را به دنبال خواهد داشت. این موضوع در حال حاضر یکی از مسائل جدی حوضۀ آبخیز سرخون در استان هرمزگان است. از جمله اقداماتی که برای حل این مسئله می‏تواند مفید واقع شود، بررسی روند تغییر در خصوصیات کمی و کیفی منابع آبی این حوضه است. به این منظور، از داده‏های بارندگی و داده‏های مربوط به کیفیت و کمیت آب‏های زیرزمینی استفاده شده است. برای انجام این کار، از روش WQI به منظور تعیین کلاس کیفی آب و از آزمون من-کندال برای مشاهدۀ روند در متغیرهای بررسی‌شده استفاده شده است. نتایج بیان‌کنندۀ کاهش معنا‏دار و قطعی کیفیت و افت تراز آب زیرزمینی در دشت سرخون است. روند به‌دست‌آمده برای افت سطح ایستابی دشت با ضریب واریانس ۰۳/۰ و آمارۀ S من-کندال ۲۷۷- در سطح اطمینان ۹/۹۹ درصد معنا‏دار گزارش می‏شود. شیب خط به‌دست‌آمده برای افت تراز و افزایش مقدار WQI، که بیان‌کنندۀ کاهش کیفیت آب است، به‏ترتیب ۳۳/۰- و ۴۲/۳ بوده است. مقادیر گزارش‌شده برای شیب خط بیان‌کنندۀ افت ۳۳ سانتی‏متری و افزایش ۴/۳ واحدیWQI به ازای هر سال است. درنهایت، بر اساس درک و شناخت جامع به‌دست‌آمده از شرایط منطقۀ مطالعه‌شده، اقداماتی از جمله دریافت عوارض منابع طبیعی به منظور تعادل‏بخشی به کیفیت و کمیت منابع آب زیرزمینی منطقۀ مطالعه‌شده پیشنهاد شده است.